خاک بر سرت دزد کثيف که عاشق شوهر من بودي وخاک برسر صدرا که با داشتن دو زن با تو هم لاس ميزد

باز شب امد نغمه هاي غم بر دلم دوباره امد زير لبم باز نام تو افتاد ياد ان كوچه باز بر سم افتاد ياد كردم دوباره از ياد تو گفتم باز از گفته هاي تو غمگين شدم از غم هاي تو زير لب خدا خدا كردم

سلام!

مهديييييييييييييه!!!

اين همه آدم كجا بودن؟!؟!؟!

همين ديگه!

تلاي منو جواب نميدي ميري ادم زياد ميكني؟!؟!؟!؟!؟:(

بدددددددددددد!!!

بابا قالب!!!

تو كه بي كاري بيا دستي به قالب منم بكش!!!:دي

قربووووونت:-*

سلام عليكم

لب ها براي بوسه زدن آفريده شد

دل ها براي ثبت حقايق جَريده شد

قلبي سفالي از روي دستان بيدلي

سُر خورد و کاسه ي دگري لب پريده شد

آهو که چشم هاي مرا خيره کرده بود

از ترس دام مکر و هوس ها رميده شد

« آن باوفا کبوتر جَلدي که پر کشيد »

در سرخ و زرد جام شفق آرميده شد

آن « سيب سرخ غلت زنان در مسير رود »

با آهو و کبوتر ما هم عقيده شد

آن قرص نقره اي و طلايي ماه هم

وقتي شنيد قصّه ي ما را خميده شد

ما را براي خلق غزل آفريده اند

کي مي توان به نام تغزّل قصيده شد؟

......................................................................................

اين غزل تقديم به تمامي اهالي آتش عشق ...

......................................................................................

فعلا خدا حافظ ... يا علي مدد ...

......................................................................................

حق است صبر زينب كبري (س) ...

تا زماني با تو ام انگار شاعر نيستم

از تو تا دورم انگار شاعر مي شوم...

................................................

خوش به حال...

اوه. مهربان تر از اين يعني مي شود؟ نمي شود!

خوش به حال اين تو!