سلام

اگه ميتونين لطف كنين بگين چجوري وبلاگ منو ديدين؟

آمار وبلاگ رفته بالا مي خوام بدونم كي لينك كرده منو .

انشالله با هم مباحثه كنيم شديدا از نقد حرفهام استقبال ميكنم و حتي تر خواهش .

علي مدد

ديوانه باش تا كه غمت ديگران خورند

عاقل نباش تا كه غم ديگران خوري

چرا اين واژه رو انتخاب كردي

چرا فكر مي كني اين آدم ديوونه بوده

يه عاشق واقعي كه سراسر وجودش رو معشوقش گرفته

آخه كي مي خواي درك كني

مگه پروانه كه تا لحظه فنا شدن دور شمع حلقه مي زنه ديوونه است

آتش عشق ،اي كاش همه ما وقتي احساس مي كرديم از مبدا عشقمون فاصله گرفتيم به قول تو ديوونه مي شديم

اگر همه ما نسبت به هم احساس عشق داشتيم حالا اين همه بي عدالتي و قتل در غزه نبود

از صميم قلب براي خودت و افرادي كه در حال حاضر با آنها زندگي مي كني آرزوي موفقيت و سعادت را دارم

هو المقصود...

السلام علي فاطمة و ابيها و بعلها و بنيها...

و عرض خسته نباشيد.ميگن اگه ميخواين از کسي تعريف کنين منبع شو هم بگين،منم بگم که واقعا عالي بود و البته لطف و کرم خداست به بنده اش.خيلي خوبه که اصلا به ظاهر افعال و اشيا توجه انچناني نمي کنيد و بيشتر به باطن مي پردازين.راجع به پستِ عشق مجازيتون هم نظر دارم،ان شاءالله بعدا ميگم.راستي يه مدت امتحان داشتم نتونستم بيام اينجا.ان شاءالله که هميشه موفق باشين.

يا علي

سلام

3 تا مطلب اخيرتون رو خوندم جالب بودن به ويژه پست عشق...

اصولا يك تعريف از انسان موجود انس گيرنده است: موجود عاشق...

هرگز نميرد آنكه دلش زنده شد به عشق

و....

و هر گز زنده نيست آنكه دلش كنده شد ز عشق!

راستي شما اولين نفري بوديد كه تو وبلاگ تازه تاسيسم كامنت گذاشتيد و حضورتون برام خيلي تجربه زيبايي بود

ضمنا رويش آپ شده اگه بازم سربزنيد خوشحال مي شم...

گفت با زنجير در زندان شبي ديوانه اي

عاقلان پيداست کز ديوانگان ترسيده اند

من بدين زنجير ارزيدم که بستندم به پاي

کاش مي پرسيد کس، کايشان به چند ارزيده اند

دوش سنگي چند پنهان کردم اندر آستين

اي عجب آن سنگ ها را هم ز من دزديده اند

سنگ مي دزدند از ديوانه با اين عقل و راي

مبحث فهميدني ها را چنين فهميده اند

عاقلان با اين کياست عقل دور انديش را

در ترازوي چو من ديوانه اي سنجيده اند

از براي ديدن من بارها گشتند جمع

عاقلند آري چو من ديوانه کمتر ديده اند

جمله را ديوانه ناميدم چو بگشودند در

گر بد است ايشان بدين نامم چرا ناميده اند

کرده اند از بيهشي بر خواندن من خنده ها

خويشتن را ديده و بر خويشتن خنديده اند

آب صاف از جوي نوشيدم مرا خواندند پست

گرچه خود خون يتيم و پيرزن نوشيده اند

خالي از عقلند سرهايي که سنگ ما شکست

اين گناه از سنگ بود از من چرا رنجيده اند

گو که از من باز بستانند و زحمت کم کنند

غير از اين زنجير گر چيزي به من بخشيده اند

ادامه در كامنت بعد...

سنگ در دامن نهندم تا دراندازم به خلق

ريسمان خويش را با دست من تابيده اند

هيچ پرسش را نخواهم گفت زين ساعت جواب

زانکه از من خيره و بيهوده بس پرسده اند

چوبدستي را نهفتم دوش زير بوريا

از سحر تا شامگاهان از پي اش گرديده اند

ما نمي پوشيم عيب خويش اما ديگران

عيب ها دارند و از ما جمله را پوشيده اند

ننگها ديديم اندر دفتر و طومارشان

دفتر و طومار ما را زان سبب پيچيده اند

ما سبکساريم از لغزيدن ِ ما چاره نيست

عاقلان با اين گران سنگي چرا لغزيد ه اند ؟

پروين اعتصامي

سلام:

اين چند پست رو با هم خوندم و خداييش بگم كه از قلمتون خيلي خوشم اومد.

ممنون .

تازشم ممنون از حضورتون.

يا علي.