به ديدار آن مهربان مي روم

به خلوتگه لامکان مي روم
به ديدارآن مهربان مي روم

ز کويش گذشتم به تيرم زدند
به قربانگه او عيان مي روم

چو خورشيد جانانه رخصت دهد
به تسليم فانوس جان مي روم

چو عمرم بسوزد چو هيزم چه باک
که از فصل سرد زمان مي روم

دل از باغ جانم چه آسان گذشت
که با باغبان جهان مي روم

چنان بذر غم در دل افکنده است
که من تا قيامت خزان مي روم

ز ديدار اوّل چو مستم نمود
همه عمر مستانه زآن مي روم

غزلها و فريادهايم بسي
بمانندو من بي نشان مي روم

بعضي اوقات ادمها راه برگشتن ودل برگشتن ندارند...