بود معروف زاده اي عاقل/مستعدومحصل وفاضل

كرده تحصيل علم حكمت وشرع/طالب اصل كار وتارك فرع

مردسالك،جوان صاحب درد/رخ سوي خانقاه شبلي كرد

به ارادت درآمد ازدراو/تارهاندزبار خود سر او

شيخ شبلي زعالم تجريد/عشق فرمود اولا به مريد

گفتش:اول به حسن عاشق شو/وندران عشق نيك صادق شو

پس بيا،چون صفات شد حاصل/تارسانم تورا به عالم دل

چون مريد ان سخن شنيد ازشيخ/اين اشارت به جان خريد ازشيخ

امرشيخش چو انچنان امد/به خرابات عاشقان امد

چون كه ازخانقاه بيرون امد/بوي شوقش به اندرون امد

درگذرگه كسي كه اول ديد/دل بدو دادوعشق او بخريد

حسن اورا به چشم عشق بديد/عشق اوبروجودخويش گزيد

زودماغ دلش معطرشد/دردلش عشق او مقررشد

گشت ناگاه ازهواي دلش/بسته در دام عشق هواي دلش

وان كه بربود ناگهان دل وي/ بهخرابات رفت او درپي

بخرابات رفت وسربنهاد/باخراباتيان خراب افتاد

قرب سالي مريدعاشق مست/درخرابات بود باده بدست

زاتش عشق دوست ميجوشيد/باده عشق او همي نوشيد

چون خودي خودش زياد برفت/خرمنش جملگي به باد برفت

عشق اويي او ازاو بربود/اونه معدوم ماندو نه موجود

شيخ شبلي به چشم حال بديد/ كه به غايت رسيد كار مريد

ازخراباتيش طلب فرمود/نقدان عشق ررا عيار افزود

زان مجازش حقيقي بنمود/قفل غم از در دلش بگشود

زان ميانش به خلوتي بنشاند/كاندران لوح سر عشق بخواند

مردعاشق چوپيرخلوت شد/از مي مهرمست حضرت شد

چون كه در راه عشق صادق شد/ مقتداي هزار عاشق شد